«زاده»و«آزاده»/791

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 791) 

«زاده» و «آزاده»

 بزرگی انسان های بزرگ آن گاه «عِیان» و «نمایان» می شود

که در «کنارِ مردُم »قرار گیرند،نه «سوار بر توهُّم»!

آنان که خود را «تافته ای جدابافته» و «یافته ای فراشتافته» می دانند،

نه «امیرِ مردم»،که «اسیرِ توهُّم» اند!

کسانی می توانند در دل مردم «جای گیرند» و «ماوای گُزینند»،

که نه در «تاراجِ گنج ها»،که در «علاجِ رنج ها» در کنار مردم 

و در «دردها،شریک» باشند و در «گزندها،نزدیک» . 

مردم را در «سختی ها یاری» کنند و در «شوربختی ها،همیاری»!

با مردم «گرم بجوشند» و به آنان «فخر نفروشند»!

خود را «خَدوم» بدانند و مردم را «مخدوم» !

 هر «زاده»،«آزاده» است،

مگر این که خود «تن به بردگی» دهد و «سر به سرسپردگی»!

#شفیعی_مطهر

 --------------------------------- 

زاده: زاییده شده،متولدشده،فرزند

تافته:  نوعی پارچه ابریشمی

ماوای: جایگاه پناهگاه

خدوم: خدمتگزار،نوکر

مخدوم: سَروَر،آقا،کسی که نوکر دارد