هر پگاه نو با یک نگاه نو #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 791) «زاده» و «آزاده» بزرگی انسان های بزرگ آن گاه «عِیان» و «نمایان» می شود که در «کنارِ مردُم »قرار گیرند،نه «سوار بر توهُّم»! آنان که خود را «تافته ای جدابافته» و «یافته ای فراشتافته» می دانند، نه «امیرِ مردم»،که «اسیرِ توهُّم» اند! کسانی می توانند در دل مردم «جای گیرند» و «ماوای گُزینند»، که نه در «تاراجِ گنج ها»،که در «علاجِ رنج ها» در کنار مردم و در «دردها،شریک» باشند و در «گزندها،نزدیک» . مردم را در «سختی ها یاری» کنند و در «شوربختی ها،همیاری»! با مردم «گرم بجوشند» و به آنان «فخر نفروشند»! خود را «خَدوم» بدانند و مردم را «مخدوم» ! هر «زاده»،«آزاده» است، مگر این که خود «تن به بردگی» دهد و «سر به سرسپردگی»! #شفیعی_مطهر --------------------------------- زاده: زاییده شده،متولدشده،فرزند تافته: نوعی پارچه ابریشمی ماوای: جایگاه پناهگاه خدوم: خدمتگزار،نوکر مخدوم: سَروَر،آقا،کسی که نوکر دارد کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر https://t.me/amotahar + نوشته شده در دوشنبه بیستم آذر ۱۳۹۶ساعت 5:13  توسط شفیعی مطهر | ,«زاده»و«آزاده» ...ادامه مطلب