«سایه سرگردان» و «همسایه همسان»/689

«سایه سرگردان» و «همسایه همسان»

من «سایه ای سرگردان» و «همسایه ای همسان» را دیدم 

که عمری است نه «رهایم می انگارد» و نه «تنهایم می گذارد». 

من با همه تلاش در «سودای ساخت» و «برای شناخت»، 

هنوز «نه او را می شناسم» و «نه از او می هراسم».

من «به هر سوی سَر می کشم» و به «هر کوی پَر می کشم»،

او همه جا چون «بال» به «دنبال» من است؛

ولی چون به سویش می روم ،«با من نمی ستیزد»،

بلکه «از من می گریزد».

 او تنها «گاهی» و «جایگاهی» تنهایم می گذارد، 

که «نور بر من نتابد» و «دَیجور مرا دریابد»؛

پس «سایه، نمادِ نور» است و این «همسایه، همزادِ هور»! 

#شفیعی_مطهر

---------------------------- 

دَیجور:تاریکی،سیاهی

نماد: نما،نماینده

 کتاب «دل دیدنی های شهر سرب و سراب»جلد دوم منتشر شد

مرکز پخش در تهران :

انتشارات علوم بنیادی،خ انقلاب،روبروی دانشگاه تهران،بین خ فخر رارزی و خ دانشگاه،مجتمع پارسا،واحد9

، تلفن:66973774   و  66973659