«دل» و «دلیل»/1168

هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1168)

«دل»  و «دلیل»

آنان را که «دل ،دلیل» است،

چه نیاز به «عقلِ عقیل» است؟!

اینان راهِ «جنان» را در «یک آن» «می پویند»

و «رازِ هستی» و «رمزِ اَلَستی» را

«آویژه» و «بی واژه» «می گویند»!

اینان راهِ «مُلک» تا «ملکوت»

و «ناسوت» تا «لاهوت» را

نه  با «سودای گِل»،که با «پای دل» «می پیمایند»

و در پرواز از «ثَری» تا به «ثُریّا»

«بال» را هم «وبال» می دانند.

نه به «مال» می نازند و نه به «منال».

دنیا را نه «حیله»،که «وسیله» می دانند؛

 خود را «کارگزار» و دنیا را«کشتزار» می نامند

و در آن «بذر نیکی» را می کارند و «جذر تاریکی» را برمی کَنَند. 

در دریای دل هایشان به جای «ضلالِ کینه»،«زُلالِ سکینه»موج می زند

و در سرهایشان «لُبِّ لَبیب» و «حُبِّ حَبیب» سر بر اوج می زند.

با «رامش می زیَند» و با «آرامش می میرند».

عمری چون «مِهر» بر سینه «سپهر» «می درخشند»

و دل های«تار و تور» را «نار و نور» «می بخشند».

خوشا به حال اینان که «سافرِ یارِ حبیب» اند و «مسافرِ دیارِ محبوب»

در «پویش راه» و «جویشِ جاه»،

«تحمُّلِ خار» را «افتخار» می دانند

و از آن نه تنها «نمی نالند»،که به آن «می بالند».

#شفیعی_مطهر

--------------------------------------

دلیل: رهبر،راهنما،مرشد

عقیل: مرد گرامی و خردمند

جنان: بهشت

آویژه: ویژه،خاص،خالص

لاهوت: خداوندی

ناسوت: طبیعت و سرشت انسان،عالم اجسام،عالم طبیعی و عادی

ثَری: خاک نمناک،خاک،زمین

ثریّا: ستاره پروین،(از ثَری تا ثُریّا: از زمین تا آسمان)

جذر: ریشه،اصل

ضلال: گم شدن،گمراهی

سکینه: وقار،مهابت،آرامش،آهستگی

لُبّ: خالص و برگزیده چیزی،مغز چیزی،عقل خالص از شائبه

لبیب:خردمند،عاقل

تار و تور: تاریک و گردنده،تیره و گردان

سافِر: سفرکننده،مسافر

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar